مراکز پول تعمیر و نگهداری تجهیزات پزشکی را ندارند | سی‌تی‌اسکن ۱۴ میلیارد تومان شده است
به گزارش همشهری آنلاین، مدت‌هاست که مباحث مختلف پیرامون افزایش قیمت تجهیزات پزشکی و به صرفه نبودن سرمایه‌گذاری در این حوزه مطرح می‌شود. برخی هم می‌گویند هزینه‌های تعمیر و نگهداری این دستگاه‌ها از توان مراکز درمانی خارج شده یا این دستگاه‌ها اصلا قابل تعمیر نیستند. دستگاه‌هایی که هزینه‌هایی چند میلیاردی باید برای خرید آنها پرداخت کرد اما نگهداری، تجهیز و تعمیرشان سوی دیگر هزینه‌های سرسام‌آور است. این شرایط، فشار بیشتری را بر بیماران و سیستم سلامت کشور تحمیل کرده و کارشناسان هم پیشنهادهایی از جمله تمرکز بر تولید داخلی را راهکار عبور از این بحران نمی‌دانند.
چالش جدی اما از جایی شروع شد که حسین صمصامی، نماینده مجلس از ۱۰ برابر شدن قیمت تجهیزات پزشکی خبر داد و گفت: «این افزایش قیمت به دلیل نوسان و افزایش نرخ ارز رسمی رخ داده و بیمارستان‌ها دیگر توان خرید این تجهیزات را ندارند. مثل سی‌تی‌اسکن که قیمت ۱۴.۲ میلیارد تومان رسیده است.
قیمت ۱۵ برابری تجهیزات پزشکی
دکتر علیرضا چیذری، رئیس انجمن صنفی تولید، تامین، توزیع و صادرکنندگان تجهیزات پزشکی و دارویی در خصوص گرانی تجهیزات پزشکی به همشهری آنلاین می‌گوید: برخی از تجهیزات پزشکی سرمایه‌ای هستند مانند دستگاه سی‌تی‌اسکن، ام‌آرآی، دستگاه‌های آزمایشگاهی و تصویربرداری. اما برخی از این تجهیزات مصرفی هستند مثل عدسی‌های چشمی و پروتزهای زانو و آمپول.
چیذری با بیان این که طبق قوانین جدید هزینه کلیه تجهیزات سرمایه‌ای با ارز توافقی تعیین می‌شود، به چالش رخ داده در این حوزه اشاره می‌کند و می‌گوید: بودجه مراکز دولتی بسیار محدود است. به همین دلیل هیئت امنای صرفه جویی ارزی خرید تجمیعی انجام می‌داد و دستگاه‌ها با ارز حمایتی وارد کشور می‌شد. در این حالت، دولت دستگاه را ارزان می‌خرید و می‌توانست تخت‌های بیمارستانی را تجهیز کند. با قوانین جدید هیئت امنا مجبور است به بازار توافقی رجوع و تجهیزات را با قیمت ۱۵ برابری تامین کند. این در حالتی است که بودجه مراکز دولتی حتی دو برابر نشده که بتوانند تجهیزات پزشکی را تهیه کنند.
هزینه تعمیر بیشتر از هزینه خرید
چیذری با اشاره به این که بسیاری از مراکز دستگاه‌های مورد نیاز را دارند اما هزینه تعمیر و نگهداری آنها را نمی‌توانند بپردازند، بیان می‌کند: این دستگاه‌ها قطعات مصرفی دارد. برای مثال در دستگاه سی‌تی‌اسکن، مولد اشعه ایکس قطعه مصرفی است که بعد از مدتی باید تعویض و جایگزین شود. بسیاری از بیمارستان دستگاهی را برای مثال با ارز ۴۲۰۰ به قیمت یک میلیارد تومان تهیه کرده‌اند اما برای تعویض یک قطعه آن در بازار توافقی باید ۶ میلیارد تومان پرداخت کند.
او ادامه می‌دهد: این در حالتی است که هزینه استهلاک این قطعات مصرفی باید در تعرفه دیده شود و افزایش پیدا کند که هیچ‌وقت دولت و بیمه‌ها چنین اجازه‌ای را نمی‌دهند. در نتیجه ما به سمت نابودی دستگاه‌های سرمایه‌ای در حرکت هستیم زیرا پرداخت هزینه‌های تعمیر و نگهداری آنها ممکن نیست.
به گفته چیذری، در حال حاضر قدرت خرید تجهیزات سرمایه‌ای جدید برای تجهیز تخت‌های بیمارستانی جدید هم وجود ندارد. هزینه تجهیز یک تخت بیمارستانی امروز چند میلیارد تومان است. در لوازم مصرفی نیز فاجعه بسیار بدتر خواهد شد. امروز در دارو می‌بینیم که تا ۶۰ درصد هزینه دارو را مردم می‌پردازند. قیمت یک استنت قلبی امروز به صورت میانگین ۲ میلیون تومان است و بیمار هم در بیمارستان ده درصد فرانشیز به مبلغ ۲۰۰ هزار تومان می‌پردازد. حالا اگر این تجهیزات با ارز ۴۲۰۰ تامین نشود، قیمت آن به ۲۰ میلیون تومان می‌رسد و بیمار باید دو میلیون تومان برای فرانشیز بپردازد.
رئیس انجمن صنفی تولید، تامین، توزیع و صادرکنندگان تجهیزات پزشکی و دارویی، تاکید می‌کند: در این حالت بسیاری از بیماران درمان را ترک می‌کنند و جان خود را از دست می‌دهند. همانطور که امروز در داروخانه‌ها می‌بینیم که بیماران نسخه‌های خود را دریافت نمی‌کنند زیرا باورشان نمی‌شود قیمت دارو یکدفعه اینقدر زیاد شده است.
تولید داخل پاسخگو نیست
چیذری با اشاره به تمرکز بر تولید داخل و این که تولید بسیاری از این تجهیزات پزشکی امکان‌پذیر نیست، عنوان می‌کند: هزینه توسعه و ساخت بسیاری از این تجهیزات به اندازه مصرف ده سال کشور است. در نتیجه ما باید به سمت مونتاژ برویم که در نهایت قیمت آن با قیمت وارداتی تفاوتی نخواهد داشت. همچنین هزینه ماشین‌آلات تولید به قدری بالاست که چنین اقدامی امکان‌پذیر نیست. مگر همه کشورهای دنیا خودروساز هستند که همه بتوانند تجهیزات پزشکی تولید کنند؟ مگر چین و هند برای همه دنیا مواد اولیه دارویی نمی‌سازند و نفت وارد نمی‌کنند؟ معنای تجارت همین است که هر کشوری بر حوزه خاصی متمرکز می‌شود.
او ادامه می‌دهد: قرار نیست ما از مسیر تولید داخلی از دنیا بی‌نیاز شویم. سازمان غذا و دارو اعلام کرده که ۷۰درصد از شرکت‌های دارویی ما شرایط استاندارد دارویی بین‌المللی را ندارند و این فاجعه است. در خصوص تجهیزات هم روند تمرکز بر تولید داخلی به همین نقطه ختم خواهد شد. شرکت‌ها تجهیزات را معمولا یکساله گارانتی می‌کنند و حدود ۵ سال نیز خدمات پس از فروش ارائه می‌دهند. بعد از یکسال مراکز درمانی توان تامین و خریداری قطعات را ندارند و دستگاه از چرخه خدمات خارج می‌شوند. زیرا قیمت خرید قطعات از قیمت خود دستگاه بیشتر تمام می‌شود.
