سرنوشت متفاوت یک خانه در امیریه | اینجا پاتوق چهره‌های معروف بود
همشهری آنلاین-بهاره خسروی : به گفته علیرضا زمانی، تهران پژوه، کسانی مانند حاج حسن ارضی، پدر حاج منصور ارضی، شیخ رجبعلی خیاط و… از چهره‌های شاخص و مخالفان سرسخت رضا شاه در این خانه دور هم جمع می‌شدند تا از محضر درس روحانی و عارف معروف آن دوران، آقاسید مهدی قوام، بهره‌مند شوند. البته این مبارزات در دوره پهلوی دوم هم ادامه داشت و خانه مرحوم شیروانی یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های مبارزه با حکومت ستمشاهی و برپایی مجالس سخنرانی و مخفیگاه چهره‌های مطرح سیاسی و فرهنگی مانند مرحوم آیت‌الله «مهدوی کنی» هم بود.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و آرام شدن فضای سیاسی، برای توسعه و ترویج فرهنگ دینی میان اهالی، حاج آقا شیروانی تصمیم می‌گیرد که همین خانه تبدیل به حسینیه بیت‌الزهرا و دارالایتام شود. زمانی در این‌باره توضیح می‌دهد: «حسینیه بیت‌الزهرا معماری زیبا و جالبی داشت و بنای اولیه آن شبیه کاروانسرای خانات بود. مالک اصلی خانه، مرحوم حجت‌الاسلام ابوالفضل شیروانی، از روحانیون مطرح محله امیریه بود. خانه این روحانی را همه اهالی و چهره‌های سرشناس امیریه و تهران در روزگاری که برگزاری مراسم فاطمیه مثل امروز رسمیت نداشت به نام روضه‌خوانی فاطمیه می‌شناختند. علما برای اقامه عزا به همین مناسبت، ۱۰ روز در این خانه دور هم جمع می‌شدند و بانی این مراسم هم آقای شیروانی بود. برادران شاه‌آبادی، حاج اکبر ناظم، آیت‌الله فلسفی، آیت‌الله مجتهدی تهرانی، حجت‌الاسلام ابوالقاسم شجاعی، حجت‌الاسلام سید مهدی طباطبایی و… از چهره‌های مطرح پایتخت بودند که در ایام فاطمیه به این خانه رفت‌وآمد می‌کردند.
از آنجا که حاج آقا شیروانی در زمان حیات زن و فرزند نداشت، وصیت کرد که بعد از مرگش این خانه تبدیل به محفلی برای حمایت از ایتام شود. سال ۱۳۸۳ شمسی بعد از فوت حاج آقا شیروانی، مرحوم یدالله آشتیانی با هزینه شخصی‌اش خانه دوست و رفیق قدیمی‌اش را تبدیل به حسینیه می‌کند و با راه‌اندازی یک مؤسسه خیریه در آن برای کمک به نیازمندان و به‌ویژه ایتام که شامل حمایت از ایتام و فرزندان بی‌سرپرست و بدسرپرست سالم و معلول جسمی و ذهنی در پرورشگاه‌ها است، به وصیت دوستش عمل می‌کند. در این حسینیه هنوز مجالس عزاداری و برنامه‌های مذهبی در ایام فاطمیه، محرم و سایر مناسبت‌های مذهبی به شیوه سنتی و به سبک و سیاق سابق اجرا می‌شود.»
